مرکز تحقیقات مایکوباکتریولوژی

با وجود استفاده از واکسیناسیون بر علیه بیماری سل، تعداد زیادی از بیماران مبتلا به این بیماری جان خود را از دست می دهند. عدم تاثیر واکسیناسیون بر بیماری سل در مناطقی که این بیماری عفونی در آن ها شایع بود مورد بررسی قرار گرفت. این بررسی به منظور جایگزین کردن واکسن های جدید با واکسن های موجود انجام گرفت.

بیماری سل به عنوان یک تهدید جدی برای بهداشت جهانی محسوب می گردد. این بیماری مسری است و می تواند همه اشخاص را تحت تاثیر قرار دهد. جامعه علمی باید واکسن های مناسبی را برای کنترل بیماری سل تولید کنند.

بیماری عفونی سل، توسط مایکوباکتریوم توبرکلوزیس ایجاد می شود. حدود یک سوم جمعیت جهان، آلوده با این باکتری هستند و هر ساله دومیلیون نفر جان خود را در اثر این بیماری از دست می دهند. استفاده از واکسن های مناسب، بهترین شیوه برای مقابله با بیماری سل می باشد. تنها واکسنی که برای این بیماری در دسترس است (BCG)، برای جلوگیری از بروز این بیماری در افراد بالغ چندان قابل اطمینان نیست.

واکسن BCGدر مناطقی که بیماری سل در آن ها شایع است، نقش موثری ندارد زیرا تماس زیاد اشخاص با سویه های شایع مایکوباکتریوم در این مناطق، باعث تولید آنتی بادی بر علیه این واکسن می شود. عفونت با کرم های انگلی (helminths)، در ایجاد پاسخ ایمنی ناشی از واکسن BCGاختلال ایجاد می کند.

Agrewala، استفاده از واکسن هایlipidated-promiscuous- peptide  را برای غلبه بر محدودیت های موجود، پیشنهاد کرده است. این واکسن ها مناسب تر از BCGمی باشند زیرا حاوی مواد عفونی نیستند و پاسخ های ایمنی طولانی مدت ایجاد می کنند و همچنین تحت تاثیر آنتی بادی هایی که از قبل موجود هستند قرار نمی گیرند. اثر این واکسن ها بر روی بیماری های عفونی دیگر و سرطان نیز در حال بررسی می باشد.

این باور وجود دارد که واکسن های lipidated-promiscuous-peptide، برای استفاده در کشورهایی که بیماری سل در آن ها شایع است مناسب می باشند. این واکسن ها در مقایسه با BCG، اثر محافظتی بیشتری دارند و تاثیر مثبتی را بر روی میلیون ها نفر از انسان ها خواهند داشت.

منبع :Sciencedaily