مرکز تحقیقات مایکوباکتریولوژی

زیرمجموعه های باکتری مولد بیماری سل می توانند حتی زمانی که آنتی بیوتیک ها شمار بسیاری از این جمعیت میکروبی را از میان برده اند نیز مقاوم بمانند. نیاز به از بین بردن این زیرمجموعه های مقاوم به دارو یکی از دلایل طولانی بودن طول دوره بسیار طولانی رژیم درمانی ضدسلی است. به تازگی محققانی که توسط موسسه ملی آلرژی و بیماری های عفونی حمایت شده اند نشان دادند که وجود یک پروتئین منفرد به مایکوباکتریوم اجازه می دهد که جمعیت های متنوعی را به وجود آورد تا توانایی اجتناب از داروهای ضدسلی را داشته باشند. این پروتئین می تواند هدفی برای مداخله باشد؛ بنابراین، مسدود کردن آن می تواند سبب کاهش تنوع مایکوباکتریومی و کوتاه تر شدن دوره های درمانی ضدسلی گردد.

از طریق آزمایشاتی که از مایکوباکتریوم توبرکلوزیس استفاده نموده اند، دانشمندان پی برده اند که مایکوباکتریوم بدون در اختیار داشتن ژن lamAبا تنوع کمتری مواجه بوده و اشکال حساس به داروی بیشتری را تشکیل می دهد. به عنوان مثال، به هنگام مواجه با ریفامپین به عنوان داروی خط اول درمان ضد سلی، آن دسته از سلول های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس که با فقدان ژن lamAمواجه می باشند در مقایسه با نوع وحشی قدرت بقای کمتری دارند. از این رو، ابداع شیوه های مختلفی برای مهارژن lamAیا پروتئین آن محتمل می باشد. محققان اذعان داشته اند که این مسئله می تواند به کاهش بالقوه تنوع در جمعیت مایکوباکتریوم توبرکلوزیسو آسیب پذیری بیشتر آن در پاسخ به درمان دارویی منتهی گردد.