مرکز تحقیقات مایکوباکتریولوژی

در چشم اندازهایی با منابع آب محدود حیوانات بیمار تماس بیشتری با افراد سالم دارند که این امر منجر به تسهیل انتقال بیماری می شود. دانشمندان موسسه آلمانی لایبنیتس برای تحقیقات باغ وحش و حیات وحش (Leibniz-IZW) یافته های خود را در نشریه جامعه اکولوژی بریتانیایی "Functional Ecology" ارائه دادند.

افراد بیمار غالبا متفاوت رفتار می کنند. به عنوان مثال، آنان معمولا بیشتر می خوابند و کمتر می خورند . متعاقبا، می توان توقع داشت که افراد بیمار با سایر انسان های سالم تماس کمتری دارند. کاهش تماس به نوبه خود سبب کاهش پراکندگی و انتشار عوامل بیماری زا در میان افراد می شود. ماتیاس فرانز "Mathias Franz " دانشمند محقق موسسه Leibniz-IZW توضیح داد "ما بررسی کردیم که آیا اثر معکوس نیز محتمل می باشد، یعنی اینکه آیا افراد بیمار ممکن است تماس بیشتری با سایرین داشته باشند که در نهایت سبب افزایش سرعت انتشار عوامل بیماری زا می شود؟" " به این منظور، ما شبکه ای از حیوانات مجازی که در چشم اندازی خشک زندگی می کنند را شبیه سازی نمودیم که در آن حوزه حیوانات به طور منظم از یک آبشار واحد برای نوشیدن استفاده می کنند. مشاهده نمودیم که افراد بیمار که فکر می کردیم بی حال تر باشند، در جایی نزدیک تر به آبشار سکنی گزیدند. از آنجا که افراد سالم نیز به طور منظم از آبشار استفاده می کنند، ما متوجه شدیم که رخوت و کسالت باعث افزایش روابط بین افراد بیمار و سالم می شود." نتایج مطالعه نشان می دهد که افزایش تماس می تواند باعث افزایش سرعت انتقال پاتوژن ها شود.

این مطالعه نشان داد چگونه چشم اندازهای خشک می توانند تاثیر کسالت بر رفتار میزبان را از طریق راه های دور از انتظار تغییر دهد؛ به جای کاهش ارتباط و انتشار عوامل بیماری زا، کسالت می تواند به افزایش ارتباط و در نتیجه انتقال عامل بیماری زا منتهی گردد. بر اساس این یافته ها، پیش بینی می شود که در دسترس بودن آب آشامیدنی می تواند پیامدهای گسترده ای بر انتشار و تکامل پاتوژن ها داشته باشد. به طور خاص، دانشمندان این چنین می پندارند که اثر بیماری بر رفتار حیواناتی که به دسترسی منظم به آب آشامیدنی محدود و یا هر منبع محدود دیگری وابستگی زیادی دارند برجسته تر می باشد. این به عنوان مثال در مورد بوفالوهای آفریقایی مصداق دارد که پناهگاه بیماری های عفونی مهمی همچون سل گاوی می باشند. به عنوان نتیجه گیری، درک اینکه چگونه بیماری بر رفتار تاثیر می گذارد می تواند به پیش بینی و کنترل انتقال بیماری در حیات وحش و همچنین میان حیوانات وحشی و بومی (اهلی) کمک نماید.